بعد از  خواستگاری رسمی پدر داماد، همراه چند نفر از ریش سفیدان و بزرگتران طایفه برای گفتگو و قول و قرار گذاشتن به منزل پدر دختر می برند  و موضوع خواستگاری را مطرح می كنند.  در بین اقوام کرمانج خراسان شمالی رسم براین است که جهیزیه و لوازم مورد نیاز كلاً بر عهده خانواده داماد است یعنی داماد باید جهیزیه را تهیه كرده یا پولش را بدهد.
روز بعد، پدر یا بزرگتر داماد، دعوتنامه ها را برای مهمانان راه دور می فرستد یا پیكی را همراه با كاغذ روانه می كرد و خود، مابقی مهمانان را دعوت می نمود و برای اهالی كاسه ای پر از شیرینی و آب نبات كرده، تك تك خانواده ها را جهت مراسم شیرینی خوری (قند شكستن) دعوت می كنند سپس در روز موعود همه ی مهمانان به منزل پدر داماد می آیند. قبل از روز انجام مراسم، ابتدا از خانه داماد مقداری برنج، روغن، نان(یاآرد)، قند، چای، شیرینی و یك یا چند گوسفند به خانه پدر دخترفرستاده می شود، تا برای شام آن شب مهمان دو طرف، تدارك لازم را ببینند.
مهمانان به فراخور حال، با اهدای مبلغی پول و تبریك گفتن، وارد منزل پدر عروس می شو ند. نوازندگان نیز به استقبال مهمانان تازه وارد رفته، انعامی از آنان می گرفتند سپس به داخل منزل، دعوت و با نقل و شیرینی و چای پذیرایی می شوند. بعد از پذیرایی، نوازندگان ساز و دهل، شروع به نواختن آهنگ های محلی می كنند . سپس ریش سفیدی كه نقش بزرگتر را بر عهده دارد ، دستور می دهد  خوانچه ها را از اتاق دیگر به اتاق پذیرایی بیاورند و به یكی از خدمتكاران اشاره می كند  تا پوشش خوانچه را بردارد. پس از برداشتن خوانچه ها، ریش سفید خانواده عروس، رو به مهمانان می كند  و می گفت:«اگر امانتی دارید تحویل بدهید.»
یكی از اعضای خانواده داماد كه آوردنده ی پول بود پیش می رود  و پول را كه در دستمال ابریشمی پیچیده، تقدیم می كند

در حنابندان رسم این است كه در خانه داماد كمی از همان حنایی كه برای داماد تهیه شده در ظرفی ریخته و یكی از زنان وابسته به خانواده،آن را به خانه عروس می برد. این ظرف حنا، باید با چند هدیه مناسب و قیمتی برای عروس ،همراه باشد.
درطول مدت زمانی كه حاضرین مشغول حنابستن به دستهای عروس بودند، برخی از زنان آواز می خواندند و شعرهایی كه می خواندند اغلب چند پهلو و طعنه آمیز بود، مثلا خواهر عروس می گفت: «دختر ما را به التماس بردید» و خواهر داماد می گفت: «باالتماس، دخترتان را به ما دادید». سپس به مهمانان شام داده می شد و پس از حنابندان، دختر و پسر رسماً نامزد یكدیگر به حساب می  شدند در فاصله نامزدی تا عروسی هر قدر هم طول كشد، داماد موظف است هنگام فرا رسیدن جشن های ملی و مذهبی چیزهایی از قبیل قند، برنج و روغن، همراه هدایای قیمتی به خانه عروس بفرستد. البته، خانواده عروس نیز خنچه داماد را خالی بر نمی گرداندند و معمولاً یك قواره پارچه پیراهنی برای داماد در آن می گذاشتند. به این ترتیب مراسم ازدواج یك زوج را انجام می دادند.

البته در سالهای اخیر جوانان کرمانج خراسان شمالی دوباره به رسم وآیین  عروسی کرمانجی  علاقه مند شدند و عروسیها را سنتی برگزار می کنند چون هم هزینه های عرسی کمتر است وهم صمیمیتها رابیشتر میکند

 منبع: http://www.bojnourd.irib.ir